آخرین روزهای اسفند است ، از سرِ شاخِ این برهنه چنار

مرغکی با ترنّمی بیدار ، می زند نغمه،

نیست معلومم، آخرین شکوه از زمستان است

یا نخستین ترانه هایِ بهار؟
....